ฉากจากเมืองที่แจกตั๋วสำหรับใช้ Fentanyl เท่านั้น (2023)

ในช่วงสองปีครึ่งที่ผ่านมา Oregon พยายามทำการทดลองที่ผิดปกติเพื่อยับยั้งอัตราการเสพติดและการเสียชีวิตจากการใช้ยาเกินขนาด ผู้คนที่ถูกจับได้ว่ามียาเสพติดผิดกฎหมายจำนวนเล็กน้อยสำหรับ “ใช้ส่วนตัว” รวมถึงเฟนทานิลและเมทแอมเฟตามีน ถูกปรับเพียง 100 ดอลลาร์ ซึ่งเป็นการลงโทษที่สามารถยกเว้นได้หากพวกเขาเข้าร่วมในการตรวจหาสารเสพติดและการประเมินสุขภาพ เป้าหมายคือการสำรองการฟ้องร้องสำหรับผู้ค้ารายใหญ่และจัดการกับการติดยาเสพติดโดยหลักแล้วเป็นเหตุฉุกเฉินด้านสาธารณสุข

เมื่อข้อเสนอที่เรียกว่าวัด 110ซึ่งได้รับการอนุมัติจากผู้มีสิทธิเลือกตั้งในรัฐโอเรกอนเกือบ 60 เปอร์เซ็นต์ในเดือนพฤศจิกายน 2020 การแพร่ระบาดได้ทำให้ใจกลางเมืองพอร์ตแลนด์เต็มไปด้วยคนงานและนักท่องเที่ยว แต่จำนวนประชากรตามท้องถนนเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะหลังจากการประท้วงต่อต้านตำรวจที่แผ่ขยายไปทั่วประเทศในฤดูร้อนปีนั้น ภายในไม่กี่เดือนที่มาตรการมีผลบังคับใช้ในเดือนกุมภาพันธ์ 2564 การใช้ยาในที่โล่งซึ่งอยู่ในเงามืดเป็นเวลานาน ปรากฏให้เห็นเต็มตา ผู้คนนั่งล้อมวงกันในสวนสาธารณะหรือยืนพิงป้ายถนน เฟนทานิลรมควันบดบนกระดาษฟอยล์

ตั้งแต่นั้นมา อัตราการใช้ยาเกินขนาดในโอเรกอนก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ เต็นท์ของคนไร้บ้านตั้งเรียงรายตามทางเท้าหลายแห่งในพอร์ตแลนด์ นานนับเดือนรายการรอเพื่อการรักษายืดเยื้อต่อไป นักการเมืองและกลุ่มชุมชนบางส่วนเรียกร้องให้มีมาตรา 110ถูกแทนที่ด้วยกฎหมายการครอบครองเฟนทานิลที่เข้มงวด คนอื่นขอร้องให้เวลาและทรัพยากรมากขึ้น

ต่อไปนี้เป็นภาพโมเสกของเสียงและภาพจากพอร์ตแลนด์ในวันนี้

ทำงานใจกลางเมือง

ระหว่างที่เธอเดินไปทำงานที่ฟอร์เต้ พอร์ตแลนด์ร้านกาแฟและบาร์ไวน์ที่เธอดำเนินการร่วมกับพี่ชายในล็อบบี้ที่จมอยู่ใต้น้ำของอาคารพาณิชย์เจนนิเฟอร์ ไมร์ลเข็มก้าวเท้า เศษแก้ว และอุจจาระคน บ่อยครั้งที่เธอพูดว่า มีคนหมดสติที่หน้าประตูล็อบบี้ ขวางทางเข้าของเธอ วันก่อน ชายคนหนึ่งเข้ามานอนบนโซฟา Forte ถอดเสื้อและรองเท้าออก และไม่ยอมออกไป

“ตอนสี่โมงเย็น ถนนจะรู้สึกเหมือนเป็นศูนย์กลางของผู้ค้า” นางเมอร์ลกล่าว “คนอย่างน้อย 20 ถึง 30 คนสวมหน้ากากสกี เสื้อมีฮู้ด และเป้ โดยปกติจะขี่มอเตอร์ไซค์และสกูตเตอร์ ไม่มีประโยชน์ที่จะเรียกตำรวจ”

แม้จะมีความวุ่นวายบนท้องถนน คุณเมอร์ลชอบไปเดินเล่นในช่วงพักของเธอ “แต่เมื่อเวลา 11.30 น. ของเช้าวันอังคาร ฉันเดินไปที่บล็อกระหว่าง Target และ Nordstrom และอยู่ตรงกลางของทุกสิ่ง” เธอกล่าว เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังแสดงออรัลเซ็กซ์กับผู้ชายคนหนึ่ง

เธอตระหนักดีว่าเธอกำลังพบเห็นจุดบรรจบของปัญหาสังคมที่มีมาอย่างยาวนาน รวมถึงปัญหาสุขภาพจิตและที่อยู่อาศัย “แต่มันเป็นยาเสพติดมาก” เธอกล่าว

ลาดตระเวนด้วยปืนและ Narcan

เจ้าหน้าที่เดวิด แบร์ของสำนักงานตำรวจพอร์ตแลนด์ลาดตระเวนใจกลางเมืองด้วยจักรยานเสือภูเขา ติดอาวุธด้วยปืน แผ่นอ้างอิง และยา Narcan ที่ใช้ยาเกินขนาด เขาใช้เวลาเป็นกะเพื่อจับกุมผู้ค้าข้างถนนที่ถือยาเม็ดเฟนทานิลสีน้ำเงินจำนวนมาก เขียนใบสั่งอ้างอิงมูลค่า 100 ดอลลาร์สำหรับผู้ที่ฉีดยาหรือสูบยาในที่สาธารณะ และจ่ายยานาร์คานให้กับผู้ที่พยักหน้ารับ ซึ่งเป็นเหตุฉุกเฉินที่เขาพบอย่างน้อยวันละครั้ง

ฉากดังกล่าวแสดงให้เห็นใน Portland Police Central Bike Squadบัญชีอินสตาแกรมซึ่งสร้างปฏิกิริยารุนแรง

“ฉันได้รับคำติชมมากมายใน DM: 'คุณต้องปล่อยให้ผู้ติดยาเสพติดตาย พวกเขาไม่ควรถูก Narcanned'” เจ้าหน้าที่ Baer กล่าว และเสริมว่า “นั่นเป็นเรื่องยากที่จะอ่านเพราะเรามีปฏิสัมพันธ์กับคนเหล่านี้ทุกวัน ฉันเคยทำงานกับคนๆ เดียวกันหลายครั้ง”

เจ้าหน้าที่ Baer คนหนึ่งช่วยมาหลายปีแล้วคือชายชื่อจัสติน ในช่วงกะกลางคืนในพอร์ตแลนด์เหนือ เขาจะพบจัสตินเมาจากคืนที่บาร์และขับรถพาเขากลับบ้าน

“เมื่อวันก่อนฉันขี่จักรยานไปรอบๆ แล้วฉันก็เหลือบไปเห็น — 'ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมีเลือดออกตรงนั้นล่ะ?' ฉันพลิกตัวเขาและนั่นคือจัสติน!” เจ้าหน้าที่เยอร์กล่าวว่า

“เขามาถึงตัวเมืองแล้ว และตอนนี้เขาติดยาเฟนทานิล ดังนั้นฉันจึงได้นาร์คานเขาและเขาก็กลับมา ตอนนี้ฉันคิดว่าสองครั้งแล้ว”

งานส่วนใหญ่ของเขาคือการเขียนตั๋ววัด 110 ใบ “มันเหมือนกับว่า ‘เฮ้ คุณสูบเมทหรือเฟนทานิลบนทางเท้าหรือในสนามเด็กเล่นไม่ได้’ แล้วเราได้รับอะไรกลับมาไหม? ผู้คนสามารถก้าวร้าวได้จริงๆ พวกเขาคิดว่าพวกเขาถูกต้องเพราะพวกเขาคิดว่ายาเสพติดถูกกฎหมาย

“ฉันพูดว่า ‘เบียร์ถูกกฎหมาย แต่คุณยังดื่มเบียร์ในที่สาธารณะไม่ได้’ ดังนั้นเราจึงอ้างถึงพวกเขาและให้บัตรตรวจสารเสพติดแก่พวกเขา จากนั้นพวกเขาจะบอกว่าไม่ต้องการการรักษาหรือจะบอกเราว่า 'โอเค ฉันจะโทรไปที่เบอร์นั้น'

“และอีกสองชั่วโมงต่อมา เราก็พบพวกเขาอีกครั้ง และพวกเขากำลังสูบบุหรี่หรือแม้แต่เสพยาเกินขนาด”

อาศัยอยู่บนทางเท้า

“พอร์ตแลนด์เป็นสวรรค์ของผู้ติดยาจรจัด” กล่าวโนอาห์ เนเธอร์ส,ซึ่งอาศัยอยู่กับแฟนสาวในเต็นท์สีส้มสดบนทางเท้าติดกับรั้วโบสถ์แห่งหนึ่ง โดยพวกเขายิงและสูบทั้งเฟนทานิลและเมท

เขาเลือกข้อดี: เขาสามารถเสพยาได้ทุกที่ที่เขาต้องการและตำรวจไม่ก่อกวนเขาอีกต่อไป มีตัวแทนจำหน่ายมากขึ้น ตระเวนหาลูกค้ารายใหม่ที่ย้ายไปสู่สรวงสวรรค์ นั่นหมายถึงยามีมากมายและราคาถูก

ข้อเสีย: การพักอาศัยในเต็นท์ไม่ใช่สวรรค์ เขากล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนในเต็นท์ใกล้เคียงซึ่งเสพเมทสูง ตีเขาด้วยไม้เบสบอล

นอกจากนี้ เพิ่งติดประกาศไล่เต็นท์สั่งให้ทุกคนออกไปก่อน 8.00 น. ในวันรุ่งขึ้น เขาไม่รู้ว่าจะย้ายไปไหนต่อ แต่ถ้าเขาไม่เคลียร์ เขาบอกว่า ตำรวจจะรวบรวมของเขา เก็บไว้หนึ่งเดือนแล้วโยนทิ้ง

มาตรวัด 110 ยังไม่ได้ย้อนกลับความเกลียดชังและการเยาะเย้ยที่เขาได้รับจากเจ้าของบ้าน เช่น คนมีงานทำ ตู้เย็นเต็มตู้ วันหยุดพักผ่อนที่ได้รับค่าจ้าง เขาสัมผัสได้ถึงแสงสะท้อนเหล่านั้นอย่างชัดเจน ไม่น้อยเพราะช่วงหนึ่งชีวิตของเขาคล้ายกับพวกมัน

เขาเติบโตในเมืองดีทรอยต์ เขาใฝ่ฝันที่จะเป็นครูสอนภาษาอังกฤษและเขียนหนังสือ แต่ตอนอยู่เกรด 5 เขาเริ่มค้นลิ้นชักเก็บถุงเท้าของพี่ชายและพบกองวัชพืช เมื่อถึงโรงเรียนมัธยม Mr. Nethers สูบยา OxyContin ที่บดแล้ว จากนั้นเขาก็ลองเฮโรอีน

เขาเข้าและออกจากสถานบำบัด 5-6 ครั้ง และเรือนจำ.

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาสามารถบรรลุความสุขุมได้ Mr. Nethers ทำงานก่อสร้าง ทำเงินค่าเช่า และกลายเป็นพ่อคน

เขาย้ายไปเดนเวอร์ แต่เฮโรอีนพบเขาอีกครั้ง เป็นเวลานานที่เขาสามารถยิงและทำงานต่อไปได้ แต่หลังจากเสพยาเกินขนาดไปสองครั้ง เขากล่าวว่า "ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฉันกำลังทำให้ฉันท้อแท้ และฉันต้องออกไป"

เมื่อสี่ปีที่แล้ว เขาย้ายไปพอร์ตแลนด์ซึ่งพี่สาวอาศัยอยู่ แต่ยาเสพติดดึงเขา จากนั้นโรคระบาดก็เข้ามา ในที่สุดถนนก็เรียก “ผมพยายามตามหาผู้ค้าเฮโรอีนให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่แล้วพวกเขาก็หายไป” นาย Nethers ซึ่งปัจจุบันอายุ 42 ปีกล่าว “ฉันเลยขึ้นรถไฟเหาะเฟนทานิล”

เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้พยายามที่จะตรวจสอบการต่อสู้ประจำวันของเขาอย่างหนัก

“ฉันต้องการดึงเครื่องบินขึ้นก่อนที่มันจะชนด้านข้างของภูเขา” นาย Nethers กล่าว “ฉันหมายความว่า ได้โปรด ได้โปรดบอกฉันด้วยว่ามีวิธีที่จะออกจากสิ่งนี้ได้”

รับสายจำนวนมากเพื่อขอความช่วยเหลือ

โซลารา ซาลาซาร์, กรรมการของศูนย์บำบัด Cielo,ซึ่งให้บริการคนหนุ่มสาวในพอร์ตแลนด์ ปัจจุบันได้รับการสอบถามเกี่ยวกับบริการบำบัดประมาณ 20 รายการต่อวัน “และส่วนใหญ่เราไม่สามารถช่วยได้” เธอกล่าว

Cielo ให้บริการบำบัดแบบผู้ป่วยนอกและที่พักแบบมีสติ นั่นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้ที่เริ่มจัดการกับการเสพติดแล้ว แต่คุณซาลาซาร์ซึ่งรอดชีวิตจากการเสพติดเมท OxyContin และเฟนทานิล คอยรับฟังความคิดเห็นจากผู้ที่อยู่ในภาวะวิกฤตเฉียบพลันซึ่งต้องการเตียงในโครงการที่อยู่อาศัยในทันที

เธอได้รับคำอ้อนวอนจากผู้ที่ออกจากโรงพยาบาลดีท็อกซ์ ซึ่งยังไม่ผ่านการบำบัดแบบผู้ป่วยใน ผู้ป่วย Medicaid ของ Oregon สามารถรอเตียงรักษาได้หลายเดือน เธอและคนอื่นๆ กล่าว

“คุณไม่สามารถข้ามขั้นตอนและคาดหวังให้คนอื่นประสบความสำเร็จได้” เธอกล่าว “เรามีอัตราความสำเร็จต่ำมากด้วยวิธีนั้น”

กระนั้น นักวิจารณ์ของ 110 กล่าวว่าผู้ใช้ยาเพียงไม่กี่รายที่ได้รับค่าปรับ 100 ดอลลาร์ต้องการการบำบัด

นางสาวซัลลาซาร์ปฏิเสธข้อเรียกร้องนั้น “เรื่องราวมีอยู่ว่า 'การวัด 110 ไม่ได้ผลเพราะผู้คนไม่ต้องการการรักษา' นั่นไม่เป็นความจริงเลย” เธอกล่าว

“ฉันเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งในการลดอันตราย” เธอกล่าวต่อ “โมเดลที่ใช้คือ 'รักษาทั้งหมด ไม่ลดอันตราย' แต่ตอนนี้มีการผลักดันให้ 'ลดอันตรายทั้งหมด, ไม่มีการรักษาเพิ่มเติมในที่พักอาศัย' โดยไม่มีสื่อที่มีความสุข” นางซาลาซาร์ซึ่งอยู่ในคณะกรรมการของโอเรกอนฟื้นตัวซึ่งล็อบบี้เพื่อการรักษาและการสนับสนุนที่ดีขึ้น

“วันก่อนฉันคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในรถของเธอ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นและหมดหวังที่จะได้รับการรักษา ฉันพยายามให้ความหวังกับเธอและพูดว่า 'พยายามต่อไปแล้วเธอจะทำสำเร็จ' แต่ฉันรู้ว่านั่นเป็นเรื่องโกหก เธอไม่ได้ตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าเกณฑ์มาตรฐานสำหรับเตียงทันที ฉันจะบอกเธอว่าเธอต้องโทรหาทุกวันเป็นเวลาสี่เดือนแล้วเธออาจจะได้เตียง”

รวมเพื่อนบ้านที่แตกแยก

บางคนในที่ชุมนุมของคริสตจักรแสดงความไม่พอใจต่อการใช้ยาเสพติดในที่สาธารณะอย่างแพร่หลายในละแวกนั้น ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลาย ทรุดโทรม และน่าเกรงขามที่เรียกว่า Montavilla แต่ข้อเสนอแนะสำหรับวิธีการตอบสนองนั้นแตกแยก

บางคนต้องการให้ผู้ใช้ยาถูกไล่ออก: พวกเขาโกรธที่ลูก ๆ ของพวกเขาต้องหลบเต็นท์ระหว่างทางไปโรงเรียน และพบเห็นการใช้ยาเกินขนาด การฟิตร่างกายอย่างบ้าคลั่ง และการถ่ายอุจจาระในที่สาธารณะ แต่คนอื่นๆ กังวลว่าจะทำอย่างไรให้ชาวเต็นท์ดีขึ้นและได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่อง

ในวันอาทิตย์ คริสตจักรสนับสนุนอาหารมื้อค่ำสำหรับทุกคนในชุมชน ไม่ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในเต็นท์หรือบ้านที่สะดวกสบาย ที่นี่ดีกว่าไม่ให้บริการอาหารแก่ผู้ที่ไม่มี แทนที่จะรับประทานอาหารร่วมกัน พวกเขาแบ่งปันเรื่องราวชีวิต เล่นดนตรี และทำงานศิลปะ

“เมื่อเรารู้ชื่อและเรื่องราวของผู้คนแล้ว พวกเขาก็ไม่น่ากลัว” นางฟิสเชอร์กล่าว “พวกเขาเลิกเป็น 'พวกเขา' ข้างนอกนั่นแล้ว”

เธอไม่สามารถคาดเดาชะตากรรมของมาตรวัด 110 ได้ แต่เชื่อมั่นว่าการทำให้การติดยาเสพติดเป็นอาชญากรเป็นการตอบสนองที่ไม่ถูกต้องต่อปัญหาที่ซับซ้อน

“ฉันคิดว่ามาตรา 110 ต้องใช้เวลามากกว่านี้” เธอกล่าว